رابطه بصیرت و ولایتمداری

بصیرت:
بصیرت به معنى دانایى، بینایى، بینایى دل، هوشیارى، زیرکى و یقین است.( دکتر محمد معین، فرهنگ فارسى، ج 1، ص 546)
حوادث را درست نگاه کردن، درست سنجیدن، در آنها تدبر کردن، در انسان بصیرت ایجاد می کند؛ یعنى بینایى ایجاد می کند و انسان چشمش به حقیقت باز می شود. امیرالمؤمنین (ع) می فرماید: «فانما البصیر من سمع فتفکر و نظر فابصر» بصیر آن کسى است که بشنود، گوش خود را بر صداها نبندد. وقتى شنید، بیندیشد.( بیانات مقام معظم رهبری در دیدار دانشجویان استان قم، 4/8/1389)
ولایت مداری:
امام خمینی ولایت را به معنی :قرب – محبوبیت – تصرف – نیابت اورده وبا توجه به حدیث غدیر خم ولایت را به معنا ی حکومت کردن می دانند.
امام خامنه ای ولایت را به معنی : پیوند – محبت – اتصال – حاکمیت دانسته ورویداد مهم وتاریخ ساز غدیر را موجب استحکام وپیوند روحی ومعنوی مسلمانان با حاکمان شایسته وصالح می دانند.
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه و امام خامنه ای روحی فداه ولایت را به الهی و شیطانی تقسیم میکنند :
اللَّـهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿البقره/٢٥٧﴾
ولایتمداری به این معنی است که صدر تا ذیل عمل اجتماعی و سیاسی و فرهنگی با اشاره به نگاه رهبری انجام می‌شود اما ولایت‌پذیری به این معناست که فرد براساس عقل و تدبیر و فهم خود عمل می‌کند اما اگر در حین انجام کار احساس کند تعارضی با فرمان ولی پیش آمده، خود را اصلاح می‌کند.

تاریخ وامدار عاشوراست

صدای روحانی از مسجد به گوش می رسید که می فرمود: شروع عاشورا را می توان در ماجرای سقیفه پیدا کرد... انگار تازه چشمم به دنیا باز شده بود... لبانم تشنه و دستانم سخت محتاج لختی آب بودند... می دیدم که خیمه ها برپا ، هیئت ها به راه و پرچم ها بر بام خانه ها بودند، شهر لباس مشکی بر تن کرده بود؛ زمین در دل ماتم و زمان بر دل، غم داشتند؛ تو گویی زمین آرزوی کربلا و زمان شوق عاشورا دارد... پارچه نوشته ایی بر روی دیوار دیدگانم را جلا می داد «کُل یومٍ عاشورا و کُل ارضٍ کربلا» انگار داشتند این جمله را بر قلبم حکاکی می کردند.

13آبان، هجرت عاشورا از غدیر

تقدیم به تمام یاران دبستانی
به نام آنکه هجرت کرد تا دین خدا عزیز وپیروز بماند.
آفتاب اسلام با طلوع پیامبر شروع به درخشیدن کرد، آری الگوی انسانیت وتکامل اخلاق پا به عرصه ی وجود نهاد.
آفتاب نظاره گر ما بود ...
از همان ابتدا تاریکی محض، درصدد خاموش کردن نور هدایت برآمد و پیامبر رحمت را تاریکی، و خود را نور معرفی می کرد. از فشار گرفته تا ریختن زباله بر سر او، از تمسخر گرفته تا دروغ بستن به او، از نقشه های فتنه و نفاق گرفته تا طرح کشتن او ولی...

خونی که برای امروز ریخته شد، افلا یتدبرون

شب اول محرم سینه زنت آرزوشه                     با دستای یه پیرغلامت پیرهن سیاه بپوشه

تو کوچه ها با پرچمت امید به زندگی میاد             دوباره بوی نذری از روضه های خونگی میاد

« سلام بر پرچم و علم     سلام بر شعر محتشم      سلام بر محرم »

سلام بر محرم ماه خون خدا، ماه عروج سید جوانان اهل بهشت، سلام بر حسین(ع). وقتی تصمیم به نوشتن گرفتم به این فکر کردم که واقعا چرا امام حسین(ع) تصمیم گرفت با اینکه میدانست که در کربلا شهید می شوند در شرایطی که بعضی از افراد که شاید برای دلسوزی برای امام بود مدام به امام زمان خودشان نصیحت می کردند و ومی گفتند : نرو! نمی دونم اون زمان هم این حرف هم خنده دار بود که به امام معصوم نصیحت کنند یا نه. شاید دلیل آمدنش را باید در صحبت هایی که امام فرمودند جستجو کرد برای مثال، زمانی که امام می فرمایند هیهات من الذله یعنی من زیر بار زور نمیروم، یا جایی که می فرمایند اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید نیز دلالت به همین دارد، امام چه نوع زور ؟ منظور از ذلت چیه ؟ یعنی منظورش بیعت با یزید است یا صلح با او ؟ یا شاید هم منظور امام قیام نکردن برای اسلام است ؟